um sögu íslands, eftir valdarán Íngúlfs

það er ekki lítið sem við vöðum í villu þar... sama á við um norðurlönd, þar er "ekkert vitað" um neitt fyrir víkingatímann... likast er sem allt norðrið þjáist af minnisleysi um hvaðeinað sem varðar náttúrufólkið fyrir innrás "bænda" og landastuldinn...þetta fellur allt inn í flokk "óþægilegra" minninga fyrir valdastrúktúrinn sem við tók... ekki má muna hve gott við höfðum það fyrir stríðin sem enn eru inn í okkur... eins og rísastórt hjarta sár... um hina raunverulegu sögu er þagað um alla tíð. Og logið strax hér á Íslandi um og fyrir kristnitöku í okkar elstu niðurskrifuðu textum. Því miður er það svo að um söguna hefur enginn mátt skrifa nema þeir sem hafa hag af valdnýðslu þessa fámenna hóps sem nýtur góðs af óbreittu ástandi. Mera að seigja völusá er búið að fitla við, líklega af Agli sjálfum og troða Óðni þar inn og "guðum". Og ástæðan er þrá Úlfhéðna til að líta vel út, hafa vald og auð sem ílla var fenginn. Álvar eru fólkið sem bjó hér fyrir í landinu þegar víkingar komu með yfirgang. "Landnám" eru í mínum augum valdarán blandfólks sem átti rætur alla leið til Persíu og þeirra kvenna sem þessir höfðu rænt og barnað í Noregi. Þ.e. hinir svokölluðu víkingar, sem eru börn þessara ræningja að sunnan, sem rændu löndum af náttúrufólkinu sem fyrir var, sem var á hærra menningarstigi. Ævafornum fjölskildum sem stunduðu sóldýrkun og höfðu konur í hávegum sem andlega leiðtoga. Ingúlfur og Kveldúlfur og afkomendur þessara Úlfhéðna s.s. Egill og fleiri fóru fyrir í þessu blóðuga valdaráni. Egill er af blóði úlfhéðna meðan Þórólfur bróðir hans sem var saungvinn og hversmanns hugljúfi. Skallagrímur er að sunnan en tekur sér álfkynja konu í ráni. Þessvegna voru þessir bræður svo ólykir. Og lýgin var vopn úlfhéðna ekki síður en sverðið. Óðin er mest þektur fyrir kvennamorð og lygar og sögufalsanir. Einnig þjófnað bæði veraldlegan og andlegan. Hann stal þekkingu frá vísum álfkynja konum. Sama mundu kúrekar í bandaríkjonum hafa reynt að gera ef þeir hefðu verið fyrr þar og fyrir tíma ljósmynda. Þeir hefðu sagt að löndin sem þeir rændu af indjánum hafi verið mannlaus svoaðseigja, rétt einsog Papalygi Ara fróða. Sem gaf í skyn að þetta fólk hafi bara gufað upp. Ingólfur vildi vera kóngur yfir landinu og ljóst er að honum fanst illt að vera uppá Hjörleif kominn sem var hans velgerðamaður og meiri ofurhugi. En sagan um "þræladráp" Íngólfs er afar einkennileg. Ekkert er sagt um Helgu systir hans eftir að hún er gefin Hjörleifi eða hvað af henni varð. En liklega er verið að hilma yfir og afsaka ráns og morðæði Íngólfs á landinu með því að skella skuldinni á þræla Hjörleifs og sverta Hjörleif þar á ofan og hvítþvo Ingólf. Einnig er hugsanlegt að Ingólfur hafi sjálfur gengið til bols og höfuðs Hjörleifi fóstbróður sínum og elt sistir sína út í eyjar til að hún ekki segði frá þessari óhæfu og drepið hana og alla sem henni fylgdu og svo hvítþveigið sig með lygum. En víst er að Ísland var tekið með vopnum. Allt lyktar af blóði, bæði Ingólfur og byrjunin á sögu þingvalla. En þingvallasvæðið er rænt og eigandinn drepinn. Öll saga þingvalla lyktar af aftökum og frekjuskap. Og goðarnir 36 voru allir meir og minna frá einum manni komnir. Katli flatnef úr Suðureyjum. Þessir stálu öllum búfénaði af landsmönnum og gerðu fólk að þrælum sem þeir gátu við komið. Drápu menn frá löndum sínum. Njálsaga er saga sem seigir frá þessu undir rós. Njáll og skegglausi hans stendur fyrir visku kvennamenningar, sem ekki mátti ræða um lengur eftir yfirtökuna. Og Gunnar var vegin af hóp manna, einsog siður var hjá þessu Úlfagengi. Þetta var allt unnið með ofríki. Reykjavík var helgistaður og baðstaður menningarinnar sem var hér fyrir en Ingólfur tók það fólk sem þræla eða drap og rændi. (visbending um baðunnendur þessa eru nöfnin Bergelmir og Leirgelmir, þ.e. sá sem gelur eða sýngur, galar nakinn=bergelmir og sá sem gala í leirbaði=bergelmir, en þessi orð koma úr Eddu ljóðum) Afkomendur þessar ofríkismanna stóðu yfir Ara fróða og ef hann ritaði ekki að þeirra skapi var honum hótað lífláti og hans fólki en annars fé ef hann skrifaði að þeirra skapi. Þessvegna fríjar hann sig með setningunni "og væri betra að hafa það sem sannara er". Sturlungaöldin er saga um þessa yfirtöku og blóðug stríð sem af því leiddi. Sama gerðist í Skandinavíu fyrr og sama gerðist á Írlandi og Einglalandi fyrr og Saxlandi enn fyrr. Að Óðin kemur frá Persíu er nánast eina sem Snorri Sturluson seigir af viti ef litið er til sanngyldis hans fræða. Álvarnir og náttúrufólkið, fjölskildurnar sem fyrir voru sem skiptu tugþúsundum frá ævafornum tíma voru saungvið og kærleiksríkt fólk. Mjög vistvænt og skinsamt og gott fólk. Það kallaði á fé sitt og búðening og notaði engar girðingar og enga kúgun. Það var mjög gott við hvert annað og gat fundið á sér mannakomur og dreymdi fyrir hluti. Las hugsanir og talaði við dýr og allar verur. Það gat haft áhrif á veður með söngvum og bænum og þaðan kom íslensk túnga og norræna. Og ljóðamenningin og dansarnir, jólin og miðsumar venjur svíja og mæstöngin. Allt mikið tengt sól og ljósdýrkun. Þetta fólk varð svo huldufólk eftir að Úlfhéðnar komu rænandi og drepandi. Sumt flúði land. (Fólk sem varð að fara huldu höfði) Sumir fóru vestur yfir ís eða á Norðlandsbátum. Sumir fóru austur og settust að norðarlega. Sumir fóru lengra austur. En sumir drepnir. Svosem Gunnar sem hafði stolt og Njáll sem hafði visku og Bergþóra. Sumir urðu þrælar og seiddna vinnudýr. Sumir lágu á fjöllum og var það kallað huldufólk eða útilegumenn. Leifarnar af þessu fólki kom svo niður í efstu byggðir á 16 og 17 öld og var illa leikið af afkomendum ofrikisfólksins. En Öll þjóðin svaf í lyginni eftir að kristur er notaður til að lægja öldur sorgar og reiði og binda allt í lýgavef. Á 16. öld var enn verið að drepa viskufólk og brenna. Kristín í Skógarnesi var ein hin síðasta og Þorleifur í Bjarnarhöfn á Snæfellsnesi sem hafði visku frá þessum tíma sem ég get séð í munnmælum. (Ævisaga Árna prófasts Þórarinssonar eftir Þórberg Þórðarsson) Halla og Fjalla-Eyvindur kunnu álvalistir líka. Þetta var alltaf kærleiks og listafólk og heilarar.

Lyginni var kirfilega plantað af meðvituðu valdsjúku hiski strax fyrir og uppúr kristnitöku. Má líkja þessu við söguna um rauðhettu og úlfinn. Úlfurinn eftir að hafa gleipt ömmuna vildi láta líta svo út að hann væri voða góður og vitur. Rauðhettusagan er eftir eina ömmuna frá fornu sem sá í gegnum lygavefinn. Ésú dýrkunin er hluti af lyginni. Ésú er "hannaður" einsog álfur til þess að rugla álfa og gott fólk í rýminu... hann er gríma sem kúgarar notuðu til þess að blekkja fólk í burtu frá síðustu leifum viðnáms.

Eftir stendur styttan af Íngúlfi og öðrum vikingaribböldum fyrir framan Hallgrímskirkju og á Arnahól. Með flaxandi skykkju og sverð... þetta eru fyrirmyndirnar... rígmontnir fara nauðgarar og lygarar um héröð. "Frjálsræðishetjurnar", sömu lygar og amerikumenn notuðu og nota enn... frjelsi til að kúga og iðka þrælahald og baktjaldamakk og stríðsrekstur....

Og ýmyndin er semsagt... rembst er við að arðræna og misnota bæði náttúru og mannfólk og svo er farið á fyllery að hætti ribbalda. Öll vestræna menningin byggir á þessu. Alkahólisma, græðgi og afglapahátt. Ófullnægjan er endalaus, allt gengur út á að auka við. Auðhyggjan byggir á vaxtalánum og ef vextir eru 2%, þá þarf að auka við 2% eða meira á hverju ári. Og næsta ár eru þessi 2% stærri summa en síðasta ár. Línulaga ferli sem anar stöðugt hraðar út í ógaungur. Og frammundan er veggur. Reikningsskekkja þessi er svo augljós að hvert barn getur séð að ekki gengur að auka við stöðugt í lokuðu kerfi sem jörðin er. Allir prófessorarnir eru sem lygaverðir á mútum í mínum augum sem þeigja um þetta. Vistvæn leið og auðhyggja eru hreinar mótsagnir sem aldrei geta farið saman. En engann heiri ég ræða um þetta. Því seigi ég háskólarnir hafa brugðist. Þar er enginn viska. Bara lýgaverðir og vinglhugar á launum hjá úlfagengi.

En sumsé, hvar fáum við séð vegsumerki eftir Álfana, náttúrufólkið á Íslandi? Jú það sjáum við í mannfólki sem ekki stundar þetta græðgisrugl og lygalíf. Það sjáum við í bróðurþeli og vitsmunum og kærleika. Það sjáum við einsog áður sagði í saungelsku og ljóða. Sögurnar geyma ótal sögur af álfum og huldufólki. Fornleifafræðin geymir þúsundir af hringum útum allt land. Hringar sem finnast í landslaginu dauflega eða sem hólar. Hús álfa voru hringlaga kot eins og kotur finna. Oftast úr torfi eða torfi og grjóti. Það sem er bara úr grjóti hefur varðvest betur. Borgir kallaðar. Sauða, hrossa og fisk borgir. Þessi vikingaómenning byggði bara ferhyrninga. Þeir vildu ekki sjá hringbyggingar. Og vilja ekki enn. Ennfremur sjáum við byggingalist frá Álfum í manngerðum móhellum á suðurlandi. Bogahvelfingar, með vel hlöðnum loftrásum, djúpt í jörðu.

Ídag erum við öll íslendingar meira og minna blanda af úlf og álfi. Einu sinni voru álfarir mest ljósir og gullnir og rauðir en svartálfar voru einnig margir. En frekjugenin voru dökk sem komu frá litlu asiu og persíu. En þeir sem hafa úlfin ráðandi í sér sækjast mjög eftir völdum og auði með öllum ráðum. En þeir sem hafa álfseiginleika eru meira í lækningum og andlegheitum og listum og fræðslu og sannri menningu. Heilsu og góðum verkum. Rækta garðinn sinn má seigja. Margir álfar hafa verið eyðilagðir og misnotaðir af úlfhéðnum. Áfengið kemur með þeim. Álfar notuðu plöntusafa á hátíðum s.s. jólum.. (samanber "uppá stól stendur mín KANNA, nýju nóttum fyrir jól þá kem ég til manna, hvað var í þeirri könnu er óklárt en gæti hafa verið kannabis eða sveppir eða hvortveggja en víst er að jólasveinarnir voru seiðmenn og Gríla var hin eiginlega fjallkona... afar vís, hún þekkti allar plöntur og þeirra verkan milljónir ár aftur í tímann hafa konur þefað sig áfram eftir fæðu ... kanna er sama orðið í finnsku og því gamalt mjög "uppá stól stendur mín kanna" seigr kvæðamaður í viðlagi sínu, frægt mjög en einkennilega stutt því bara til sem ein vísa og viðlag á jólum og allir kunna fyrst allra jólalaga og svo kemur "níu nóttum fyrir jól þá mem ég til manna" hér er rætt um eitthvað í könnu og merkilegt ef orðið kannabis er eitthvað teinkt því sem kannan ber í sér meðal annars því það ku hafa verið allavega 5 ef ekki 6 elimennt saman ef þetta er drykkurinn sóma eða skáldamjöðurinn góði sem óðinn stal forðum og þetter semsé mælt fyrir munn jólasveinnsins, mikilvægustu persónu jólanna sem er mikilvægasta hátíðin líka og elsta... hann er líklega að drekka þennan drykk og hveða sig hásan og með honum margir á þíngi ljóðadansara... kvæðadansa.... hm... fólk dansaði á fjöllum í hellum og í þessum svokölluðu "hrossaborgum" hríngmynduðum steinhlöðnum hellum svokölluðum byrgjum borgum... það tókst aldrei að eyðileggja jólin alveg fyrir börnin og heimilinu, jólin voru og eru altént fyrir mér það besta sem ég man úr minni bernsku.... og mamma jólasveinsins er Gríla, afar sérkennileg að hún kom óþekkum börnum fyrir kattarnef... hm...svakaleg kelling... sumsé, ekki fengu allir að lifa ef eitthvað var ... hm... hörð kelling, það var semsagt eitthvað kontról á, kannski var hún ekki ein í ráðum, þetta fólk það vildi ekki vera of margt fyrir tiltekið svæði. Getum við skilið eitthvað aannað en ofvöxst sem eðlilegt eða valkost ef ofvöxtur er einmitt að eyðileggja okkur og allt lífríkið? Getum við skilið að aðal ásökunin sem við settum á vísar konur ísaldarmenningarinnar var þessi að þær vildu ekki að við værum að auka við allan tímann... þær vöruðu við offjölgun, þær voru með vistvæna sýn, sáu manneskjuna í réttu hlutfalli við dýr og aðrar lifverur. Getum við séð að ef eitthvað er þá er það útvíkkunarsamfélagið sem er glæpsamlegt og að þessi stefna sem er nú í gangi er raung, er stórhættuleg og algerlega til skammar, meðan að vísar konur samfélagsgerðarinnar sem við eyðilögðum höfðu rétt fyrir sér.Já getum við sett spurningamerki hér og skoðað málið í ró og með skynsemi?


en eftir tíma úlfhéðna var Gríla og í raun Fjallkonan og konan, kvennfólk vanvirt, nýdd mjög niður, hér má skoða hvað gerst hefur, ekki trúi ég mikið á ásakana og nýðstíl þann sem Óðinn og félagar láta frá sér en hér erum við á hálum ís og hvert og eitt okkar hefur mismunandi flóru af viðhorfum og sjálfsýmyndum sem kona og sem maður. En sagan liggur inníokkur. Vera má að við þurfum að sjá til að skilja og geta þar með sleppt tilfinninga hlöðnum spennupúnktum innísér... Stöðva meigum við gjarnan frama og æði úlfastílsins. Bæði innra og ytra í verki. Við þurfum að rækta hið góða sem við höfum. Dempa úlfinn í okkur og rækta álfinnn. Álfar voru alltaf og hafa meira mannvit en kúgarar sem sækja frama sinn í slægð og lygi. Álfar eða Álvar (skiptir engu hvort heldur ritað) eru sannleikselskandi og vistvænir. Þessir svokölluðu bændur eða land ræningjar kunnu aldrei neitt með landið að fara og eyddu skógum strax upp á Íslandi og gera enn með sínu Álversæði og orku þjófnaði og eyðileggingar áráttu. Stöðvum framrás ræningja og hættum að lifa í lygum. Vistvænt og hamingjusamt líf byggir á því að kunna að rækta garða og næra sig á eigin framleiðslu. Sjálfbær menning. Náttúrusinnað fólk fær best unnið að fegurri framtíð með því að hætta að trúa á vexti og auðmagn og ránshátt. Náttúrufólk þarf að kynnast hvert öðru og kaupa sér land saman og byggja þar sína náttúruhús. Kot og hobbitastíl. Og allir með garð og kannski bát saman. Þá byggja þeir þingstað saman og dansa þar og stunda saung og sanna gleði án áfengis og með kærleika, allir bræður og sistur og lifa aftur sönn jól og í jafnvægi við öll dýr og náttúruna. Klæða landið skógi og hitastigið hækkar og skilningur og vísdómur og jafnvægi blómstrar.

Haleluja er litill og fallegt söngviðlag frá Álfum.

Á íslandi voru ræktaðar dyggðir og mannkostir og vísdómur um árþúsndir. Þá sátu völvur saman og fundu út hvað gæði væru til bóta mannlifi og heildrænum leiðum til lífshamingju. Þær vildu eiga börn með vísum mönnum og djúpsæjum og einlægum og saung og dansmönnum. Nú hefur um í yfir þúsund ár öllu góðu fólki verið nauðgað fram og til baka. Og mikið verið ræktað af ofríki og undirferli og græðgi. En "landnámsmenn" voru bara nokkur hundruð manns, kannski þúsund og þó að margt hafi verið blandað inn í ið forna álfakyn eru mikil gæði í kynstofninum enn. En nú þegar hrugað er inn erlendu fólki finnst mér einsog kynstofnsmorð sé í gangi. Ekki er ég kynstofnsofstækismaður. En ég vil samt varðveita gæði fólksins sem hér hefur lifað af við harðan kost í yfir milljón ár, sama óska Búshmönnum og Pigmies fólki og Dógonfólki í Afriku. Að það fái frið til að rækta sín gæði við þau skilyrði sem nátturan gaf þeim í Afriku. Ég vil varðveita fjölbreitni og eiginleika sem hafa verið ræktaðir með gaumgæfni í aldir alda líkt og ég vil varðveita íslenska hestinn og geitina og flóruna. Pólverjar eiga að rækta sitt og Íslendingar sitt ekki hræra öllu saman í gráan hrærigraut. (og ég er samt skotinn í pólskri stelpu) En Blómin hafa marga liti (og Pólverjar eru okkur líkir um margt enda héðan eins og svo margir aðrir) og það er fegurð í fjölbreitni og ekki þarf að blanda öllu saman í gráma. Hver menning hefur sinn lit og sína fegurð. þeir geyma siði og sögur sem okkur varðar um öll sömun, því allt eru það sögur með einni rót. Förum því með gát einsog gengið sé um helga lundi. Hér er má engu gleyma. Skoðum og undrumst hve mikið er hér um fegurð og reynslu. Þeir sem hugsa allt út frá fégræðgi vita ekki hvað þeir gera. Ljót eru þeirra spor í landslagið og ljót eru þeirra spor í innra landslagið einnig. Við þurfum að fara varlega með þjóðir og menningu hverrar þjóðar. Ekki er allt einslitt. Hættum að flytja inn "ódýrt vinnuafl". Græðgin sem leiðarljós er dýrt spaug fyrir okkar viðhvæmu fámennu þjóð og náttúru. Flytum okkur hægt. Ef við hættum í peningadýrkun þá mun suðrið hætta að hafa áhuga á harðbylinu í norðri. Ekki er ég á móti allri blöndun. Ef blandað er gæðum saman.
þ.e. góðum eiginleikum. Auðvitað er þetta allt dáltið afstætt. Hver r Íslendingur og hver ekki, í morgum skrifum mínum kemur fram að eldsnotkun á sér upphaf á þessu landi fyrir máski milljón árum og að allar þjóðir eru því með sitt móðurland hér sem nota eld (samanber Ilmater, þ.e. móðir eldsins í Kalevala, finnskum ljóðum... hún kom frá eldfjallaeyju í Atlantshafinu... sumsé inu forna Atlantis. Og hann Væniminn hm... þetta er langt mál að útskíra, sjá önnur skrif mín um ið forna ísland á isöld) Þessvegna er orðið "útlendingar" kannski bara brandari. Mér finnst altént ið besta mál að fjöldi "erlendra" aðila eru að hjálpa til í SavingIceland hópnum og ég sé þá sem forna islendinga... í sínu móðurlandi, einnig má hafa það í huga að baráttan við "Saroman" er alþjóðleg, að peningahugsunarhátturinn þjáir öll lönd og öll dýr, allar manneskjur og alla náttúru allra landa og að við þurfum að vinna saman til að finna heildrænu leiðina. Mér líður næstum eins og Dalai Lama... að hugsanlega verði landið sameign mannkynsins eins og Tíbet gæti orðið. En við skulum flýta okkur hægt og bara vera góð hvert við annað. SavingIceland þarf skilning bæði landans, þjóðunnar og jarðarbúa. Og allir sem vilja leggja lið eru sistkyn. Fjölskilda, Jarðar vinir.

Já ég er á leiðinni á Saving Iceland samverustaðinn. Þeirra miðstöð er útá Granda og þangað rölti ég og fleiri í dag að fá upplýsingar um staðarval og hvernig fólk ætlar að ferðast. Meiningin er að þetta fari af stað á morgun (laugardag) og fyrir austan fjall (Hellisheiði) á að hittast... nálægt hafi held ég. Ótrúlega fáir íslendingar voru á Grandanum um daginn þegar ég kíkti. Mikið Hollendingar og það eldhúsverkfæri komu þaðan. Mikið gott að fá Holulendinga, þeir eru svo vakandi og duglegir. Englendingur og sænsk stelpa og jú tveir Íslendingar voru þar. En eitthvað hef ég orðið var við það hjá Íslendingum sem ég ræði við um SavingIceland að þeim þyki þetta eitthvað skrítið hvernig Seiving Iceland vinnur. Vera má að ég geti unnið eitthvað að almannatengslum í félaginu. Jákvæð umræða er af hinu góða.

Fyrir tíma úlhéðna eða víkinga var svo háttað tímgun Íslandinga að þær konur sem töldust heppilegastar til að ala barn voru valdar að vori. Þær voru kallaðar mædrottningar. Því fyrsta mæ var drottningin valinn. Síðan valdi mædrottningin sér mann á tímanum til miðsumars. Þaðan höfum við sagnir úr ævintýrum um prisessu sem vildi bara mann sem gat komið henni til að hlægja. Sú vildi meiri gamansemi inn í ættina. Hans klaufi varð fyrir valinu. En í Afriku t.d. voru konur hrifnar af mönnum sem gátu hlaupið hratt og lengi (s.s. í Sudan) aðrar vildu góða veiðimenn og létu þá drengina þreyta bogfimi eða spjótkast og þannig vann Arjuna brúðina Dráupati sem allir Pandavabræðurnir áttu saman (sem gefur í skyn hvað konur voru mikils metnar þar til forna að ein kona gat átt 5 menn, þ.e. kvennamenning) í Mahabarata.
Eðlilegt var að hinir vísustu, oft konur réðu hér miklu um, á þeim tíma sem vísdómur var í metum en eftir að úlfhéðnar tóku yfir menninguna þá var hér öllu nauðgað saman með frekju og yfirgangi og án vísdóms. Því missti fólk trú á leiðsögn hinna eldri og foreldra, sem eðlilegt var. Nú er öllu att saman og fólk velur sig saman i blindingjaleik á börum. Sem ekki eflir mikið gæði hjá neinum og mannskepnan veikist og sýkist öllum til óhags.

Ein ástæðan af mörgum (s.s. að það er meira gaman og líka haghvæmt að hjálpast að) af hverju við þurfum að búa í litlum fjölskilduhópum ekki stærri en svo að við þekkjumst öll vel (144 t.d.) er sú að í vistvænu samfélagi eignumst við ekki börn að eigin vild. Öll fjölskildan passar börnin saman og hópurinn á ekki að stækka sem mundi kalla á þenslu og meira landrými og þar með stríð einsog stundað er í dag og þessum eilifa óvistvæna hagvexti og aukinni þjóðarframleiðslu. Fólk eignaðist ekki börn fyrr en einhver dó í hópnum. Hér er grundvöllurinn fyrir jafnvægi. Ekki er nóg að taka vextina og hagvöxtin burtu. Við þurfum lika að hætta að vera óraunsæ um hvernig jafnvægi er náð milli lifandi vera. Annars völtum við yfir bæði lifsrými annarra mannvera og dýra og plönturíkisins. Þessvegna er hópurinn svo mikilvægur. Annars er skyseminni oft áfátt ef við hugsum einsog herforingi sem vill bara magn af fólki en ekki gæði, leiðum við samfélagið út í ógaungur. Hér er grundvöllur að vistvænni leið til friðar. Vörðuð leið til lífshamingju meðal vina. Og hvernig á að byggja upp slíka fjölskildu. Jú þegar mannesjur sem hittast, hafa sama drauminn í hjarta sínu um heildrænt samfélag í heilagleika, þá geta þau orðið meðlimir í sömu fjölskildu. Líf í einfaldleika, sköpun og fegurð og sannleika. Samfélag þar sem allir eru jafnir sem bræður og sistur. manneskur sem tala með hjarta sínu og það sem sagt er, er gert. heild á milli hugsana tilfinninga og gerða. Slíkur heiðarleiki er sterkur grundvöllur. Samkenndin og hringurinn. Vertu við aðra einsog þú vilt að aðrir komi fram við þig. Skildu við einsog komið var að eða kannski eilítið hreinna og fegurra. Launaðu gott með góðu. Talaðu hug þinn og gerðu drauminn að veruleika. Hjálpum hvert öðru að eflast til góðs.

Margir hafa leiðst villu vega... hjálpum þeim með mjúkri fræðslu og örfum og eflum ið góða á skapandi hátt. Kennum með því að vísa veginn í verki.

Til þess að skilja hvernig svona samfélög geta streymt saman einsog vatn í hamingju og sköpun og gleði þurfa menn helst að upplifa þetta sem ég kalla þing. Það er hvernig allir hlutir gerast af sjálfu sér að því er virðist og hvernig "vandamál" eru leyst í hringspjalli og talað með hjartanu. Þessvegna seigi ég að þingin norrænu er góðar æfingabúðir fyrir meðvitaðan lífstil, sem eflir okkur í samveru sjálfstæðra einstaklinga. Þar fáum við möguleika á að nema á náttúrulegan hátt, eðlileg forvitni nýtur sýn og einnig að fatta að við höfum öll eitthvað að gefa hvert öðru. Líf í auðsöfnun og mjög sterkri einstaklingsvitund er tómlegt og einmanalegt. En líf í streymi er einsog óður til gleðinnar. Einskonar endalaus gamaldags jólafagnaður og kertaljósafriður.
Líf í hundrað manna hópum (50-150 eða hin klassíska tala 144 einsog ég nefni stundum) er eina formið sem gefur möguleika á eðlilegum samskiptum, eða því sem kallað er beint lýðræði. Þetta er stórfjölskilda sjálfstæðra einstaklinga sem hver og einn hefur sitt hobbitahús og garð. Skógar eða fiski þorpið í sjálfbæru jafnvægi við umhverfi sitt. Þar er hamingjan og þar er traustið. Allir þekkja alla og öll látalæti detta út af því að þau virka ekki og eru óþörf. Og þar er frelsi frá áþjón og þar er einfaldleikinn. Í einfaldleikanum bærist friðarblóm í ró.
Leiðin heim um mosató.

Sagan um hrínginn eða hrínga drottnara saga er saga sjáanda um það sem er að gerast og þessvegna höfðar hún til okkar... hun seigir sögu sem þeim sem þrá vald finnst vandræðalegt að ræða um og jafnvel hugsa um en altént ekki að allir viti um en hún er látinn flakka peninganna vegna af því hún selst sem "fiction" en hún er semsagt að seigja okkur að ég er hobbit og ég er að færa hringinn heim í eldfjall en hér eru æ fleiri sem ganga erynda Saragons og hann framleiðir fleiri og fleiri álver fyrir vopnaframleiðslu sína.... (örugglega meira en 30% af öllu áli sem hér er framleitt í vopnasmíðar og með vélonum sem eyðileggja náttúruna þá erum við nú að framleiða eyðileggingar verkfæri fyrir fólk og skepnur og allt lífríkið... eitrun. Vöknum og tjáum okkur, komum saman á þíngum og hittum hvert annað, stofnum sjóði til að kaupa lönd sem sjálfseignastofnanir sem hringur sem stundar beint lýðræði annast... nátturuvakt... nátturusinnaðra náttúrubarna... í visku....

en hvað var að gerast milli manns og konu þá og hvað er enn að bærast þar á milli, og adam og eva sagan seigir frá? Og fjöldi annarra sagna... samræðna, umræðna milli Ízinami og Ízinagi á brúnni í Japönsku sköpunarsögunni, þar sem þau dýfa spjótsoddi in demantsskreitta sjóts niður í hafið á regnbogabrúnni? Hvaða sýn, hvaða þrá, hvaða vali stóðu þau frammi fyrir? Hvað skildi þau að? Hvar greindi þau á? "Veistu hvað rista skal, veistu hvað senda skal, veistu hvað sóa skal, betra er óbeðið en sé ofsóið" seigir í öðru ljóði, hvar þau ræðast við Óðinn og Heiðadísin. Valfaðir (höfundur stríðsins) og Gunnlöð í jarðhofinu. Hmmmm....

Þau sáu saman ódáinslundi... yndisfagra daga ættanna og allra vera, þau sáu líka þennan tíma hvar einn hópurinn byrjaði á frelsisæði sínu... frelsinu til að stækka og auka við óhindrað með sverði og slægð og (PR) aðferðum úlfa við veiðar... hópurinn (sérþjálfaður) var sterkari en orð og magian máttlaus fyrir lygum... (svartri magiu, eða þeir magisku voru jú alltaf drepnir fyrst... leyniþjónusta og torure og trix til að ræna þekkingu) Allt þetta hófst með "bjargráðum" yfirstéttar magiu-presta ættar fer fram með Sigurði Fáfnisbana eða Sigfríð, Síva, Seus, Seif, kallaður Jave sunnar og hver þjóð með sitt nafn. Hann leggur ið forna samfélag að velli og sagan um Marduk og Timijat frá Babilon lýsir tilþrifum sem ekki voru fagrar. Gullni hringurinn valdsins var og er erfiður og hættulegur þeim sem hann þrá. Jafi eða afi gamli vildi ekki að allir vissu það sem hann vissi, þessvegna varð hann klumsa við Adam og Evu, ekki áttu allir að sitja við sam borð. Bumum var gert hærra undir með sessu og Adam og Eva áttu að vera undirsátar. Þetta fór allt í vaskinn hjá kallinum. Nú erum við á leiðinni inní annað samfélagsform þar sem allir sitja við hringborð í hæfilega stórum hópum. Þetta er jú spannandi bæði fyrir Evu og Adam og öll börnin og barna börnin og barna barna börn og fleiri jú. Alla.

Þessari grein er ætlað að vekja íslendinga upp frá 1000 ára svefni. En þetta er laung umræða og margt á huldu. Og margt sem vekur undrun og furðu sem ekki hefur mátt ræða eða sjá, varla einu sinni hugsa. En nú koma nýjar upplýsingar inn nánast hvurn dag. Háskólafræðin spyrnir við fótum með mikinn bagga af "misskilningi" á herðum sem ekki gefur ráðrúm til að taka við nýjum upplýsingum. Það eru helst þeir sem ekki eru fastir í feni lygavefsins sem geta séð söguna opnast og lifna við í hjörtum sínum. Álfkynja næmni.
Altént, fyrirmyndin er ekki ruddafenginn víkingur sem rænir og rupplar og veður yfir allt og alla í flaxandi kápu eins og Hallgímskirkju idjótinn og sá á Arnarhóli. Fyrirmyndin Islendindings er áfkynja mannvit og saungur í brjósti.

Er kær leikur

Við þurfum að vinna með skilninginn og fyrirgefningu bæði út og inn, innsýn, skapandi hugsun, vilja og í ró og í gleði að sjá starfið vaxa og bera ávöxt til blessunar og heilunnar, list og lífsanda. Gleðin í samverunni og saundansinn dunar í öllum frumum og efniseindum alverunnar.

Tryggvi